Kukurydza jest jedną z najważniejszych roślin uprawianych na świecie. Uprawę należy rozpocząć od doboru właściwej odmiany, o odpowiednim FAO dostosowanym do danego regionu. W rejonach najcieplejszych zalecane są odmiany średniopóźne i późne, w chłodniejszych te o niższym FAO.
Kukurydza jest rośliną ciepłolubną. Nie lubi gleb zimnych i ciężkich. Udaje się na glebach lekkich. Ważne jest unormowane pH powyżej 5,5. Zaleca się ograniczenie wiosennych uprawek, w celu lepszego zmagazynowania wody.
W uprawie na kiszonkę najkorzystniejszym przedplonem są rośliny okopowe, strączkowe i motylkowe. W uprawie na ziarno kukurydza może być uprawiana, po roślinach zbożowych jak i w monokulturze.
Dla uzyskania 1 tony ziarna z hektara, wymagane jest dostarczenie ok. 25 kg czystego azotu, 12kg fosforu i 30 kg potasu. W uprawie na kiszonkę, dawki te należy zwiększyć o ok. 5kg dla wyprodukowania 10 t suchej masy. Potas można zastosować jesienią przed zimową orką, zaś fosfor i azot zaleca się dawkować wraz z siewem, przy jednoczesnym zmniejszeniu dawki P o ok. 1,3. Najkorzystniejszą formą azotu są formy wolnodziałające (np. mocznik).
W okresie wiosennych chłodów, bardzo często występuje niedobór makro i mikroelementów. Tyczy się to głównie fosforu i cynku. Wówczas ich brak należy zniwelować, przez dostarczenie ich roślinie w formie pozakorzeniowej.
W czasie intensywnego wzrostu warto zastosować stymulatory, podnoszące potencjał plonowania, jak i zwiększające odporność roślin na niekorzystne warunki (np. susza). W tym okresie również wypada dostarczyć roślinie cynk, bor, magnez i aminokwasy.
Termin siewu kukurydzy najczęściej kształtuje się w okresie od 20 kwietnia do 5 maja. Temperatura gleby powinna wynosić ok 6 – 8 o C. Głębokość wysiewu 4-8 cm, a obsada 80 tyś (ziarno), 90-100 tyś (kiszonka) nasion na hektar.
Kukurydza w początkowej fazie rośnie stosunkowo powoli, przez co narażona jest na zagrożenie ze strony chwastów. Konieczne jest zastosowanie selektywnych herbicydów. Dopuszcza się środki zarówno przedwschodowe, jak i powschodowe.
Dodatkowy problem stanowi coraz liczniejsze występowanie ploniarki zbożówki i omacnicy prosowianki. Zastosowanie odpowiednich insektycydów, jest trudne zwłaszcza w przypadku tego drugiego owada, ponieważ okres jego żerowania przypada na czas, gdy rośliny są już dość wysokie.
Zbiór kukurydzy na kiszonkę, przypada gdy zawartość suchej masy w całych roślinach wynosi ok 30%. Wydłużoną zieloność roślin zapewniają odmiany z tzw. efektem „stay green”, pozwalające na większą elastyczność zbioru.
Kukurydzę na ziarno zbiera się, gdy zawartość wody w ziarnie spada do 38%. Wskaźnikiem pełnej dojrzałości omłotowej, jest pojawienie się czarnej plamki u nasady ziarna.